Біздің компаниямыз жайлы жалпы ақпарат.
Дәрілік затты медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулық
Деницеф
Саудалық атауы
Деницеф
Халықаралықпатенттелмеген атауы
Цефтриаксон
Дәрілік түрі
Инъекция үшін ерітінді дайындауға арналған ұнтақ 1 г
Құрамы
Бір құтының ішінде
белсенді зат – стерильді натрий цефтриаксоны
1,0 г сусыз цефтриаксонға баламалы
Сипаттамасы
Ақтан ақшыл-сары түске дейінгі сәл гигроскопиялық кристалл ұнтақ.
Фармакотерапиялық тобы
Жүйелі қолдануға арналған бактерияға қарсы препараттар. Бактерияға қарсы басқа да бета-лактамды препараттар. Үшінші буын цефалоспориндері. Цефтриаксон.
АТХ коды J01DD04
Фармакологиялық қасиеттері
Фармакокинетикасы
Цефтриаксон фармакокинетикасы дозаға байланыссыз сипатта болады. Жартылай шығарылу кезеңін қоспағанда, препараттың жалпы концентрацияларына негізделген барлық негізгі фармакокинетикалық көрсеткіштері дозаға тәуелді.
Плазмадағы ең жоғарғы концентрациясы
Цефтриаксонның таралу көлемі 7-12 л құрайды.
Цефтриаксон 1-
Вена ішіне қолданудан кейін цефтриаксон жұлын-ми сұйықтығына тез өтеді, онда сезімтал микроорганизмдерге қатысты бактерицидті концентрациялары 24 сағат бойы сақталады.
Цефтриаксон альбуминмен қайтымды байланысады, бұл орайда байланысу дәрежесі концентрация ұлғаюымен азайып, мысалы, плазмадағы концентрациясы 100 мг/л-ден аз болғанда 95 %-дан 300 мг/л концентрация тұсында 85 % дейін төмендейді. Тін сұйықтығында альбумин концентрациясының аз болуына орай, ондағы бос цефтриаксон үлесі плазмадағысынан жоғары.
Цефтриаксон балаларда, соның ішінде жаңа туған нәрестелерде қабынған ми қабықтары арқылы өтеді. Дене салмағына 50-100 мг/кг дозаларда (тиісінше, жаңа туған нәрестелер мен емшектегі балаларға) вена ішіне енгізуден кейін 24 сағаттан соң жұлын-ми сұйықтығында цефтриаксон концентрациялары 1.4 мг/л-ден асады. Жұлын-ми сұйықтығындағы ең жоғары концентрациясына вена ішіне енгізуден кейін шамамен 4 сағаттан соң жетіп, орта есеппен, 18 мг/л құрайды. Бактериялық менингитте жұлын-ми сұйықтығындағы цефтриаксонның орташа концентрациясы плазмадағы концентрациясынан 17%, асептикалық менингитте 4% құрайды. Менингиті бар ересек пациенттерде дене салмағына 50 мг/кг дозасын енгізуден кейін 2-24 сағаттан соң жұлын-ми сұйықтығында цефтриаксон концентрациялары ең кең таралған менингит қоздырғыштарының ең төмен тежеу концентрацияларынан көп есе асып түседі.
Цефтриаксон плацентарлық бөгет арқылы өтіп, аз концентрацияларда емшек сүтіне түседі.
Цефтриаксон жүйелік метаболизмге ұшырамайды, ал ішек микрофлорасының әсер етуімен белсенді емес метаболиттерге айналады.
Жалпы плазмалық цефтриаксон клиренсі 10-22 мл/мин құрайды. Бүйрек клиренсі 5-12 мл/минутқа теңеседі. Цефтриаксон өзгеріссіз күйде 50-60 % несеппен және өзгеріссіз күйде 40-50 % өтпен шығарылады. Цефтриаксон жартылай шығарылу кезеңі ересектерде 8 сағатқа жуық құрайды.
Пациенттердің ерекше топтарындағы фармакокинетикасы
Бүйрек немесе бауыр функциясы бұзылған пациенттерде цефтриаксонфармакокинетикасы мардымсыз өзгереді, жартылай шығарылу кезеңінің аздаған ұзаруы ғана білінеді. Егер тек бүйрек функциясы бұзылса, өтпен шығарылуы артады, егер тек бауыр функциясы бұзылса, бүйрек арқылы шығарылуы артады.
75 жастан асқан пациенттер
Цефтриаксон жартылай шығарылу кезеңі 75 жастан асқан тұлғаларда жасырақ ересектердегіден, орта есеппен, екі немесе үш есе ұзақ.
Балалар
Жаңа туған нәрестелерде 70% жуық доза бүйрек арқылы шығарылады. Емшектегі балаларда өмірінің алғашқы 8 күнінде ересектердегіден, орта есеппен, екі немесе үш есе көбірек.
Фармакодинамикасы
Деницеф үшінші буын цефалоспорин қатарының кең ауқымды әсерін білдіреді. Бактериялар жасушалық қабырғасының синтезін бәсеңдету есебінен бактерицидті әсер етеді. Көптеген грамтеріс, көп грамоң қоздырғыштарға және кейбір анаэробтарға қатысты белсенді. Бактериялар өндіретін бета-лактамазалар әсеріне төзімді.
Деницеф, әдетте, келесі микроорганизмдерге қатысты белсенді:
Грамоң аэробтар: Staphylococcus aureus (метициллинге сезімтал), Staphylococci coagulase-negative, Streptococcus pyogenes (ß-гемолиздік, А тобы), Streptococcus agalactiae (ß-гемолиздік, В тобы), ß-гемолиздік стрептококктар (А тобы да, В тобы да емес), Streptococcus viridans, Streptococcus pneumoniae.
Ескертпе. Метициллинге төзімді Staphylococcus spp. цефалоспориндерге, соның ішінде цефтриаксонға төзімді. Әдетте, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium және Listeria monocytogenes де төзімді.
Грамтеріс аэробтар: Acinetobacter lwoffi, Acinetobacter anitratus (ең алдымен, A. baumanii)*, Aeromonas hydrophila, Alcaligenes faecalis, Alcaligenes odorans, алкалиген тәрізді бактериялар, Borrelia burgdorferi, Capnocytophaga spp., Citrobacter diversus (C. Amalonaticus қоса), Citrobacter freundii*, Escherichia coli, Enterobacter aerogenes*, Enterobacter cloacae*, Enterobacter spp. (басқалары)*, Haemophilus ducreyi, Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Hafnia alvei, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae**, Moraxella catarrhalis (бұрынғы Branhamella catarrhalis), Moraxella osloensis, Moraxella spp. (басқалары), Morganella morganii, Neisseria gonorrhoea, Neisseria meningitidis, Pasteurella multocida, Plesiomonas shigelloides, Proteus mirabilis, Proteus penneri*, Proteus vulgaris*, Pseudomonas fluorescens*, Pseudomonas spp. (басқалары)*, Providentia rettgeri*, Providentia spp. (басқалары), Salmonella typhi, Salmonella spp. (сүзек қоздырғышы емес), Serratia marcescens*, Serratia spp. (басқалары)*, Shigella spp., Vibrio spp., Yersinia enterocolitica, Yersinia spp. (басқалары).
* Бұл түрлердің кейбір изоляттары, ең алдымен, хромосомалармен кодталған лактамазалардың түзілуі салдарынан цефтриаксонға төзімді.
** Бұл түрлердің кейбір изоляттары плазмада оқшауланған лактамазалардың тұтас қатарының түзілуіне орай төзімді.
Ескертпе. Аминопенициллиндер мен уреидопенициллиндер, бірінші және екінші буын цефалоспориндері және аминогликозидтер сияқты басқа антибиотиктерге көп төзімділігі бар жоғарыда аталған микроорганизмдердің көптеген штаммдары цефтриаксонға сезімтал. Treponema palladium in vitro және жануарларға жасалған тәжірибелерде цефтриаксонға сезімтал. Клиникалық сынақтар цефтриаксонның бастапқы және салдарлы мерезге қатысты тиімділігі жақсы екенін көрсетеді. Өте аздаған айырмашылықтары болмаса, P. аeruginosa клиникалық изоляттары цефтриаксонға төзімді.
Анаэробтар:
Bacteroides spp. (өтке сезімтал)*, Clostridium spp. (C. difficile қоспағанда), Fusobacterium nucleatum, Fusobacterium spp. (басқа да), Gaffkia anaerobica (бұрын Peptococcus), Peptostreptococcus spp.
* Бұл түрлердің кейбір изоляттары β-лактамазалардың түзілуі салдарынан цефтриаксонға төзімді.
Ескертпе. β-лактамаза түзушілердің көп штаммдары (атап айтқанда, B. fragilis) Bacteroides spp. төзімді. Clostridium difficile де төзімді.
Қолданылуы
Болжанатын қоздырғыштардың бірқатары цефтриаксонның әсер ету ауқымына кірмейтін жағдайларда Деницеф бактерияға қарсы басқа препараттармен біріктірілімде тағайындалады.
Қолдану тәсілі және дозалары
Препарат дозасы және емдеу ұзақтығы инфекциялық үдерістің ауырлығына, қоздырғыштың сезімталдығына, орналасуы мен типіне, пациенттің жасына және бауыр мен бүйрек функциясының жай-күйіне байланысты. Басқа антибиотиктерді қолдану жағдайындағы сияқты, Деницеф қолдануды дене температурасы қалыпқа келгеннен кейін кем дегенде 3 күн бойы жалғастыру ұсынылады.
Деницефті бұлшықет ішіне және вена ішіне сорғалатып немесе тамшылатып енгізеді.
Ересектер және 12 жас және одан асқан балалар (дене салмағы ≥ 50 кг) үшін әдеттегі дозалар тәулігіне бір рет 1-2 г Деницефті құрайды: ауруханадан тыс пневмония, созылмалы обструкциялық өкпе ауруларының қайталанулары, құрсақ қуысы ағзаларының инфекциялары, бүйректің және несеп шығару жолдарының асқынған инфекциялары (пиелонефритті қоса). Енгізу арасындағы аралық – 24 сағат.
Ауруханалық пневмония, жұмсақ тіндердің және терінің асқынған инфекциялары, сондай-ақ сүйектер мен буындардың инфекциялары кезінде –Деницеф дозасы тәулігіне 1 рет 2 г құрайды.
Нейтропениясы бар пациенттерде қызба кезінде бактериялық инфекцияның болуынан күдіктену, бактериялық эндокардит және бактериялық менингитте – 2 г бастап 4 г препаратқа дейін тәулігіне 1 рет. Тәулігіне 2 г-ден жоғары дозаларын тағайындаған жағдайда препаратты қабылдау жиілігін 2-ге бөлуге болады (әр 12 сағат сайын)
Ересектер мен 12 жастан асқан балаларда (дене салмағы ≥ 50 кг) арнайы дозалаурежимдері:
Жедел ортаңғы отит: Препаратты 1-2 г дозада бір рет бұлшықет ішіне енгізуге болады. Шектеулі деректер ауыр инфекция жағдайларында немесе алдыңғы ем сәтсіз болғанда 3 күн бойы күнделікті бұлшықет ішіне 1-2 г дозада тағайындалған Деницефтің тиімді болуы мүмкін екенін айғақтайды.
Несеп-жыныс жүйесі төменгі бөліктерінің асқынбаған соз инфекциясын емдегенде ұсынылатын доза 250 мг Деницеф бұлшықет ішіне бір рет.
Несеп-жыныс жүйесі мен кіші жамбас мүшелеріндегі асқынған соз инфекциясын емдеу: Деницеф 1 г-ден бұлшықет ішіне әр 24 сағат сайын. Науқастарды емдеу стационар жағдайында жүргізіледі.
Мерез: ұсынылатын доза 10-14 күн бойы тәулігіне 1 г дейін 500 мг-ден бастап,нейромерезде 2 г дейін құрайды. Нейромерезді қоса, мерез кезіндегі дозалауға қатысты нұсқаулар шектеулі деректерге негізделген, сондықтан препарат тағайындалғанда жергілікті емдеу стандарттарын ұстануға кеңес беріледі.
Ересектер және 12 жастан асқан балалардағы операциядан кейінгі инфекциялар профилактикасы үшін операцияға дейін 30-90 мин бұрын 1-2г Деницефті бір рет енгізу ұсынылады.
Нәрестелерге (өмірінің 15 күнінен бастап) Деницефті дене салмағына 50-80 мг/кг дозада тәулігіне бір рет тағайындайды: құрсақ қуысы ағзаларының инфекциялары, бүйректің және несеп шығару жолдарының асқынған инфекциялары (пиелонефритті қоса), ауруханадан тыс пневмония, ауруханалық пневмония.
Емшектегі балалар және 12 жасқа дейінгі балалар (дене салмағы ˂50 кг) Деницеф тәуліктік дозасы мынадай болады:
50-100 мг/кг (жоғары тәуліктік дозасы – 4 г) жұмсақ тіндердің және терінің асқынған инфекциялары, сүйектер мен буындардың инфекциялары, нейтропениясы бар пациенттерде қызба кезінде бактериялық инфекцияның болуынан күдіктену кезінде;
80-100 мг/кг (жоғары тәуліктік дозасы – 4 г) бактериялық менингитте; қоздырғыш сәйкестендіруінен кейін дозаны азайтуға болады;
100 мг/кг (жоғары тәуліктік дозасы – 4 г) бактериялық эндокардитте.
Тәулігіне 2 г-ден жоғары дозалар тағайындалған жағдайларда препаратты қабылдау жиілігін 2-ге бөлуге болады (әр 12 сағат сайын).
Дене салмағы 50 кг және одан асатын балаларға ересектерге арналған әдеттегі дозалар қолданады.
Өмірінің 15 күнінен бастап 12 жасқа дейінгі жаңа туған нәрестелерде, сәбилер мен балаларда (дене салмағы ˂50 кг) арнайы дозалау режимдері:
Жедел ортаңғы отит
Препаратты 50 мг/кг дозада бір рет бұлшықет ішіне енгізу ұсынылады.
Шектеулі деректер ауыр инфекция жағдайларында немесе алдыңғы ем сәтсіз болғанда 3 күн бойы күнделікті бұлшықет ішіне 50 мг/кг дозада тағайындалған Деницефтің тиімді болуы мүмкін екенін айғақтайды.
Мерез: ұсынылатын доза 10-14 күн бойы тәулігіне 75-100 мг/кг-ден бастап (жоғары тәуліктік доза - 4 г) ұсынылады. Нейромерезді қоса, мерез кезіндегі дозалауға қатысты нұсқаулар шектеулі деректерге негізделген, сондықтан препарат тағайындалғанда жергілікті емдеу стандарттарын ұстануға кеңес беріледі.
Лайм ауруы: 14-21 күн бойы тәулігіне бір рет 50-80 мг/кг. Емдеу курсының ұзақтығы өзгеруі мүмкін. Жергілікті емдеу стандарттарын ұстануға кеңес беріледі.
Операциядан кейінгі инфекция профилактикасы үшін Деницефті 50-80 мкг/кг дозада операцияға дейін 30-90 мин бұрын бір рет енгізу ұсынылады.
Жаңа туған нәрестелерге (жасы екі аптаға дейінгі) Деницефті дене салмағына 20-50 мг/кг дозада тәулігіне бір рет тағайындайды: құрсақ қуысы ағзаларының инфекциялары, жұмсақ тіндердің және терінің асқынған инфекциялары, бүйректің және несеп шығару жолдарының асқынған инфекциялары (пиелонефритті қоса), ауруханадан тыс пневмония, ауруханалық пневмония, сүйектер мен буындардың инфекциялары, нейтропениясы бар пациенттерде қызба кезінде бактериялық инфекцияның болуынан күдіктенуде.
50 мг/кг дене салмағы дозасындатәулігіне бір рет: бактериялық менингит және бактериялық эндокардит. Расталған бактериемия жағдайында ең жоғары ұсынылатын дозалар тағайындау қажеттілігін қарастыру керек. Ең жоғары 50 мг/кг тәуліктік дозасынан асыруға болмайды.
Деницефті жасы 41 аптаға дейін қоса алғанда(гестациялық және хронологиялық жасты қосқанда) шала туған балаларға қолдануға болмайды.
Жаңа туған нәрестелерде (өмірінің 0-14 күні) арнайы дозалау режимдері:
Жедел ортаңғы отит: препаратты 50 мг/кг дозада бір рет бұлшықет ішіне енгізу ұсынылады.
Мерез: ұсынылатын дозасы 10-14 күн бойы тәулігіне 50 мг/кг-ден бастап құрайды. Нейромерезді қоса, мерез кезіндегі дозалауға қатысты нұсқаулар шектеулі деректерге негізделген, сондықтан препарат тағайындалғанда жергілікті емдеу стандарттарын ұстануға кеңес беріледі.
Инфекциялық асқынулардың операция алдындағы профилактикасы: бір рет 20-50 мг/кг дозада енгізу ұсынылады.
Егде және жасы үлкен пациенттер
Бауыр және бүйрек функциясының бұзылуы болмағанда - ересектерге арналған әдеттегі дозалары, жасына қарай түзетулерсіз.
Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде, бүйрек функциясының бұзылуы болмаған жағдайда, дозаны азайту қажет емес. Бауыр функциясының ауыр бұзылуларында препаратты қолдану деректері жоқ.
Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде, бауыр функциясының бұзылуы болмаған жағдайда, дозаны азайту қажет емес. Деницеф препаратының тәуліктік дозасы креатинин клиренсі 10 мл/минуттан аз бүйрек жеткіліксіздігі жағдайларында ғана 2 г-ден асырылмауы тиіс.
Диализде жүрген пациенттерге диализден кейін препаратты қосымша енгізу қажет емес. Алайда, сарысудағы цефтриаксон концентрациясын дозаны түзету мүмкіндігі тұрғысынан бақылау керек, өйткені осы пациенттердешығарылу жылдамдығы төмендеуі мүмкін. Цефтриаксон перитонеальді диализ немесе гемодиализ кезінде шығарылмайды.
Ауыр бүйрек және бауыр жеткіліксіздігі біріккенде плазмада цефтриаксон концентрациясын жүйелі анықтап, қажет болса, оның дозасын түзету керек.
Препарат ерітінділерін дайындау тәсілдері:
Бұлшықет ішіне енгізу үшін 1 г дозаны 3,5 мл 1 % лидокаин ерітіндісінде ерітеді. Бір бөксеге 1 г препараттан асырмай енгізу ұсынылады.
Вена ішіне инъекция үшін 1 г препаратты 10 мл инъекцияға арналған суда ерітеді. Вена ішіне баяу (2-4 мин бойы) енгізеді.
Препаратты 50 мг/кг асатын дозада вена ішіне енгізу кем дегенде 30 минут ішінде тамшылатып жүргізілуі тиіс.
Вена ішіне құю үшін 2 г препаратты 40 мл құрамында кальций жоқ ерітіндіде ерітеді. Әдетте 0,9 % натрий хлориді ерітіндісін,
5-10 % декстроза ерітіндісін, 5 % левулеза ерітіндісін пайдаланады.
Тек жаңадан дайындалған ерітінділерді пайдалану керек.
